Afgelopen week schreef ik een post over het feit dat ik zo druk was en me vooral zo druk maakte over mijn coachingspraktijk. Ik volgde workshops, deed mee aan een online training en kreeg advies over mijn online zichtbaarheid.
Ongemerkt was ik weer in mijn eigen valkuil gelopen. Veel willen doen, in zo min mogelijk tijd en zo snel mogelijk resultaat willen zien. Het was heel druk in mijn hoofd, onrustig in mijn lijf en ik sliep slecht. En als ik het druk heb in mijn hoofd en slecht slaap ben ik niet de leukste persoon die er is. Ik kan weinig hebben, reageer dan geïrriteerd en heb onredelijke verwachtingen. Mijn to-do lijstje was lang, mijn inspiratie laag en mijn frustratie liep op.
En toen zag ik de houten poppetjes staan die ik gekocht heb om familie opstellingen mee te doen. Naast de poppetjes stond al een tijdje een doos met verf en kwasten. Ik had er nog geen tijd voor gehad, lees gemaakt. Steeds maar druk met (online) zichtbaarheid en sales. Ik heb alles bij elkaar gepakt en heerlijk uren zitten verven, beetje verf mengen, nog een laagje eroverheen, oogjes erop. Het was fijn om zo met mijn handen bezig te zijn. Er kwam rust in mijn hoofd, ik ben blij met het resultaat én ik heb lekker geslapen.
Deze situatie deelde ik via mijn social media en daar kreeg ik veel reacties op. Die reacties gingen allemaal over herkenning. Vrouwen die het ook zo druk hebben in hun hoofd en daardoor onrust ervaren in hun lijf en slecht slapen. Sommigen weten heel goed hoe ze van die drukte af kunnen komen, anderen weten nog niet zo goed wat ze daar aan kunnen doen.
Geheel onverwacht kreeg ik een persoonlijk bericht van een oud-collega. We hebben elkaar al jaren niet meer gezien en zij las mijn post over ‘de poppetjes’ zoals zij het noemde. Het eerste wat ze schreef was dat zij mij altijd zo’n strenge vrouw vond.
Zij vond mij altijd zo’n strenge vrouw.
En ik herken het. Dat strenge en afstandelijke was mijn manier om overeind te blijven in een omgeving waar ik mij niet goed genoeg voelde en op mijn tenen liep. Door afstand te houden hoopte ik dat anderen niet in de gaten zouden hebben dat ik mij onzeker voelde. In eerste instantie onzeker in mijn functie, maar naarmate dit langer duurde ging ik me ook steeds meer onzeker voelen over mezelf. Ik deed alsof. Alsof ik geen hulp nodig had, alsof ik het wel alleen kon, alsof het prima ging met mij. En met dat doen alsof raakte is steeds verder verwijderd van de mensen om me heen en van mezelf. Ik voelde me heel alleen in die tijd en had geen idee hoe ik het anders kon doen.
De oud-collega die het berichtje stuurde was geraakt door mijn verhaal. Geraakt omdat zij zichzelf daarin herkende. Zij is zo’n ambitieuze moeder. Ze komt assertief over en het lijkt alsof ze haar grenzen goed aan kan geven. Ondertussen gaat ze er nog regelmatig over heen. Wéér overheen.
Ze wil meer tijd en lucht voor zichzelf. Ze hoopt na de zomer iets minder te gaan werken. Ik hoop voor haar dat het niet bij hopen blijft. Ik hoop dat ze dit echt gaat doen. Dat gun ik haar en de mensen om haar heen. Want als zij meer tijd heeft voor zichzelf en meer lucht krijgt, wordt ze een nog fijner mens dan ze als is. En dat is voor iedereen fijn.
Wat doe jij om jouw onzekerheid te verbergen? Word je wat stiller, trek je jezelf terug, laat je minder van jezelf zien? Of ga je juist heel sterk staan, overschreeuw je jezelf, ga je heel veel praten? Wat jouw keuze ook is, je voelt je er niet fijn bij want het hoort niet bij je. En dat kost je energie, veel energie. Maar weet je dat het anders kan?
Je kunt zijn wie je bent zonder je onzeker te voelen. Je hoeft niet te doen alsof, je hoeft geen masker hoeft op te zetten. Het heeft mij flink wat tijd, energie en verdriet gekost maar ik durf het nu te laten zien als ik onzeker ben. Ik zeg het en het mooie is dat ik daar zulke fijne reacties op krijg. Want ik ben niet de enige en jij ook niet. Iedereen kent onzekerheid en allemaal gaan we daar op onze eigen manier mee om. Doordat ik het uitspreek voelt een ander ook de ruimte om eerlijk te zijn over zijn of haar onzekerheid. Dat levert fijne gesprekken op, geeft ontspanning en een betere band met de mensen om mij heen.
Durf jij te zeggen dat je onzeker bent?
Neem dan contact met mij op.
Bel of whatsapp mij. Mijn telefoonnummer is: 06 – 51 79 76 49.
Of mail mijn. Mijn e-mail is info@barbaravandergiessen.nl.
Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!
