Ze heeft er echt wel even over na moeten denken. Of ze zou bellen. Of ze dit gesprek aan zou gaan. Maar het moet gewoon. Er moet iets gebeuren. Ze wil het anders. Maar hoe?
Ze heeft, zo lang ze zich kan herinneren, voor anderen gezorgd. Eerst in haar ouderlijk gezin, toen in haar eigen gezin. Ze heeft haar keuzes, voor zo ver het echte keuzes waren, afgestemd op anderen. En ze vindt dat zij nu aan de beurt is. Dat er rekening met haar gehouden wordt. Dat er naar haar geluisterd gaat worden. Dat ze er toe doet.
Volgend jaar wordt ze vijftig. Voor haar moet dit het keerpunt worden. Doorgaan zoals het nu gaat, wil ze niet. Want dan verandert er niets. Ze kent zichzelf goed genoeg om te weten dat ze dan voor de makkelijke weg kiest. Met makkelijk bedoelt ze, geen veranderingen. Makkelijk is niet hoeven uitleggen waarom ze dingen anders gaat doen. Makkelijk is zich niet hoeven verdedigen voor keuzes die ze misschien gaat maken. Makkelijk is weten hoe het verder gaat.
“Kies jij voor de makkelijke weg of de moeilijke?”
Maar het is niet makkelijk op dit moment. Het is al heel lang niet makkelijk. Ze is moe en dat is ze al heel lang. Van het zorgen voor anderen, van het verantwoordelijk voelen voor alles en iedereen. Ze is over haar grenzen heen gegaan, fysiek en mentaal. Ze weet heel goed waar zij het ‘fout’ heeft gedaan. Want dat weet ze dan weer wel. Ze weet precies wat ze allemaal niet goed gedaan heeft en dat ze er daardoor nu zo bij zit. Het is echt haar eigen schuld. Ze is streng voor zichzelf. Het begrip en de mildheid voor anderen geldt niet voor haar.
Ze wil zich weer goed voelen met en over zichzelf. Ze wil ‘nee’ durven zeggen. Echte, misschien wel rigoureuze keuzes maken. Ze wil iets anders met haar werk. Ze wil de zon zien schijnen, ook als het regent. Ze wil gewoon weer blij zijn met zichzelf en met haar leven.
Nu, is het moment voor verandering zegt ze. En tegelijkertijd zie en voel ik haar aarzeling. ‘Is dat zo?’ vraag ik, ‘voelt dat echt zo?’. ‘Zo voelt het wel, maar ik ben nu al bang’ zegt ze. Er komen allerlei argumenten waarom blijven doen wat ze deed misschien toch beter is. Misschien niet beter voor haar, maar wel veiliger. Dan weet ze wat ze heeft. Want ze ziet door de bomen het bos niet meer. Haar gevoel vliegt alle kanten op en ze krijgt adviezen waar ze eigenlijk niets mee kan. En daardoor doet ze niets. Nou ja, hier haar verhaal vertellen. En ze hoopt dat ik kan helpen om de draad in die kluwen wol te vinden. Ja, dat kan ik.
Dat is wat ik doe, jou helpen jouw draad weer te vinden. Of een stukje met je meelopen jouw (nieuwe) kant op. Jou een spiegel voorhouden. Jou antwoorden helpen te vinden op de vragen die je hebt. Jou helpen een paar beren van de weg te duwen.
‘Durf jij?’ vraag ik haar. Durf jij voor de moeilijke weg te kiezen? Durf jij Nu voor jezelf te kiezen? Durf je te zeggen, ja NU is mijn tijd, Ja, ik wil het anders en ik ga het NU ook echt doen. Ik laat me niet meer tegenhouden door mezelf, door anderen, door geld, door wat dan ook.
En als je het NU niet durft? Als je NU niets doet? Wanneer dan wel?
“Wanneer is het jouw tijd?”
Hoe zit het met jou? Wil jij iets anders? Weet je niet wat je wilt? Durf je niet? Twijfel je aan jezelf? Wanneer kies jij voor jezelf? Is nu, jouw tijd?
Weet je niet waar je moet beginnen? Wil je dit niet alleen doen? Laat me je helpen. Dan zoeken we samen uit waar je goed in bent, waar je blij van wordt en wat bij jou past.
Bel of whatsapp mij. Mijn telefoonnummer is: 06 – 51 79 76 49.
Of mail mijn. Mijn e-mail is info@barbaravandergiessen.nl.
Ik kijk er naar uit je te ontmoeten!
